Hijgend, bang, slaat de Shelter Airlock achter je af. Je wou dat je niet naar buiten hoefde te gaan, maar dat doe je wel. Het zou gemakkelijker zijn om op te geven. Maar dat doe je niet. De ontberingen, de honger, de dorst. De angst. Je blijft jezelf eraan herinneren waarom je in leven blijft. Waarom je dit doet. Dan hoor je het. "Papa, je bent terug." Het gezicht van je vrouw licht op en je opent een tas vol medische benodigdheden. Je hoeft haar niet te vertellen hoe je ze hebt gekregen. Je geniet gewoon van je kleine overwinning hierin, de hardste tijden. In de post-apocalyptische wereld moet je je gezin in je underground bunker in leven ho